Prema nekim legendama, ime „Resava“ nastalo je po resama leski, (po jednoj verziji, po drugoj - lišća vrbe) koje su dolazile od izvora reke, a Svilajnac - od svilenih buba, koje su se u ovom kraju nekada gajile. U raznim izvorima, pominju se mnoge godine - kada se to desilo. Jedan od verodostojnih jeste tzv Turski tefteri, koje je pisao Evlija Čelebija. Po ovom izvoru, Svilajnac se pominje 1467.godine. Od tog vremena do danas, o Svilajncu je napisano dosta knjiga i tekstova, koji se mogu naći po arhivima i bibliotekama. Mnogo kasnije od navedenog datuma, ali mnogo rano u odnosu na ostala naseljena mesta i varošice tog vremena u Srbiji, zahvaljujući vrednim, dobrim, poštenim ljudima ovog kraja, zahvaljujući njihovoj dobroj duši i širokom srcu, Svilajnac je prednjačio u mnogo čemu, u odnosu na današnje veće varoši i gradove. Vredni trgovci, zanatlije i poljoprivrednici bili su, kako se danas kaže - veliki sponzori i donatori, pomagali otvaranje kulturnih, prosvetnih i zdravstvenih institucija, recimo: osnovna škola (1808.god.); sud (Magistrat 1825.god.); crkva (1826.god.); bolnica (špitalj 1832.god.); pošta (1834.god); zvanje varošice - dobija 1846.god., a školu za žensku decu, jednu od najstarijih u Srbiji 1857.god.. Zatim se niz nastavlja: biblioteka 1868 god., telegraf 1869.god., gimnazija (1877), gradjanska škola 1898.god. ...

(iz knjige "VOĐA"- autor, Novica Dajić)