Crkva Svetog Đorđa na Oplencu, Topola

Ova crkva je rađena po projektu Koste Jovanovića , osvećena 1912. a živopisana , naravno , nakon ratova tek od 1924. do 1930.god. Ispod crkve je kripta Karađorđevića , koja potpuno autonomno zadovoljava zahteve mauzolejske namene.

Ljubostinja, Uspenije Presvete Bogorodice, kod Trstenika

Manastir je zadužbina kneginje Milice i kneza Lazara. Gradnja je počela 1388-1389.g. a živopisana je od 1402. do 1405. godine. Kneginja Milica je posle Kosovske Bitke primila monaški postrig i sa sestrinstvom , uglavnom udovicama izginulih srpskih ratnika , kao monahinja Evgenija , počinje istoriju Ljubostinje. Na pragu crkve je uklesan protomajstor Borović Rade , a živopisao je monah Makarije , brat mitropolita Jovana. Malo je sačuvanih živopisa , kao što su Hristova čuda i sv. Sava i sv. Simeon Nemanja. Po predanju manastir je izgrađen kao spomen na mesto , gde je kneginja Milica prvi put srela kneza Lazara , na dan Svetog arhiđakona Stefana , kome je prvobitno bila i posvećena kapela na mestu današnjeg Ljubostinjskog hrama. Ovde su sahranjene knjeginja Milica i Jefimija , žena despota Uroša Mrnjavčevića. Oko 1732.g. pominje se duhovnik Arsenije koji vodi neku vrstu bogoslovsko monaške škole. Oko 1790.g. je paljen od Turaka, a 1799.g. ponovo obnovljen.

Crkva Lazarica - Kruševac

Crkva Lazarica u Kruševcu bila je dvorska crkva Kneza Lazara koju je on podigao 1375. godine. Posvećena je Arhiđakonu Stefanu.

Žiča, Vaznesenje Gospodnje - Svetog Spasa, kod Kraljeva

Manastir Žiča se nalazi između Kraljeva i Mataruške Banje. Crkvu posvećenu Svetom Spasu, Vaznesenju Gospodnjem, podigao je kralj Stefan Prvovenčani sa svojim bratom Sv. Savom, između 1208. i 1215. godine. Žička crkva pripada raškoj graditeljskoj školi. Osnovu hrama čini prostrani brod sa širokom apsidom na istočnoj strani. Prvnički prostor, koji u osnovi ima izgled poprečnog broda, daje osnovi hrama izgled slobodnog krsta. Na središnjem delu je kupola. Unutrašnja priprata, iste širine i visine kao i brod, građena je zajedno s crkvom i ima bočne kapele s malim polukružnim oltarskim apsidama i malim kružnim kupolama. Crkva sa ulazima u bočne kapele, ima sedmoro vrata po kojima je u narodu nazvana „sedmovrata Žiča“. U toku svoje duge istorije Žiča je više puta stradala i obnavljana.

Po povratku Svetog Save iz Hilandara, oko 1208.godine, počinje podizanje ovog manastira. Nakon dobijanja samostalnosti Srpske Crkve , posle 1219.godine , radovi na crkvi se ubrzavaju i Žiča postaje prvo sedište Srpske arhiepiskopije. Sasvim je završena 1230.godine. Za vremena postojanja puno puta poharana , u ratnom području , na putu mnogim vandalima , današnji izgled Crkva Svetog Spasa dobija 1925. do 1936.godine. Stradala od nemačkog bombardovanja za vreme ll svetskog rata, obnavljana je 1953.god. a dosta je stradala i u zemljotresu 1987.godine. Kao arhitektonsko rešenje, pripada raškoj graditeljskoj školi. Najranije freske su iz 1219.god sačuvan delimično. Pri manastiru Žiči, već nekoliko decenija uspešno deluje ikonopisačka škola.

Gornja Savina isposnica

Gornja Savina isposnica je udaljena oko 15 km od Studenice.

Studenica, Vavedenje Presvete Bogorodice, Ušće između Kraljeva i Raške

Zadužbina Stefana Nemanje , u kojoj će , nakon silaska s prestola i primanja monaškog postriga , kao monah Simeon , početi svoje monaško podvizavanje ( molitva , duhovno bdenje , post i samoća ; monaški život). Nakon njegovog odlaska u Hilandar , brigu o manastiru preuzima na sebe naslednik prestola , Stefan Prvovenčani. Obzirom da je Nemanja primio postrig i postao monah Simeon 1196.g. to govori i da je zidanje manastira do tad i završeno. Po očevoj smrti , a nakon pomirenja braće Stefana i Vuka , Sava prenosi očeve mošti u Studenicu. Pod njegovim starešinstvom Studenica postaje politički , duhovni i kulturni centar tadašnje Srbije. Za potrebe manastira Sava je napisao TIPIK (pravila o ponašanju) , gde uvodni deo čini životopis Svetog Simeona , što se uzima i kao PRVO KNJIŽEVNO DELO kod Srba. Brigu dalje preuzimaju i potomci , kao njegov unuk kralj Radoslav , podigavši monumentalnu pripratu ispred Bogorodičinog hrama 1235.g. Dalja sudbina je ista kao i sudbina Srpskog naroda. U XV veku stradala od Osmanlija , u austro-turskom ratu stradala od turskih hordi , u XVlll veku od zemljotresa , uvek obnavljana i pomagana. Freskoslikarstvo predstavlja do tad neviđenu novinu , a u srpskom ikonopisanju se oseća uticaj vekovima , pre svega na kasnije korišćen model tzv Studeničke Bogorodice. Tu je i freska Vavedenja Presvete Bogorodice iz 1314.g.(delo Mihaila i Evtihija) svrstana među najlepša ostvarenja vizantijskog kulturnog prostora s početka XlV veka. Zatim i ktitorski portret Kralja Milutina , kao i naravno freska Svetog Simeona Mirotočivog , (freske su na sajtu- pr.aut.) čije je mošti Sveti Sava sa Hilandara preneo u Studenicu.

Sveta Bogorodica, Pokrov Svete Bogorodice - Đunis, od Ćićevca prema Nišu

Mesto je otkrila Milojka Jocić , iz Đunisa , kada je zahvatala vodu sa izvora 28.jula 1898.g. Njoj se javila Presveta Bogorodica i rekla da se na tom mestu podigne crkva Pokrovu Presvete Bogorodice , da bi uz bogosluženje bolni i nevoljni zadobili milost božiju. Iste godine je podignuta daščara , koja je zbog nedoličnosti , po nalogu sreskih vlasti srušena. Na istom mestu je 1921.g. podignuta nova crkva , a 1960.g. proglašena je za manastirski hram. Od 1968. je ženski manastir , velikom zaslugom Stane Cerović iz Beograda.